شماری از ادیان برآنند که سرانجام مردی ظهور می‌کند که با رسالتی الهی انسان‌ها را از تاریکی و ظلم و گمراهی و گناهکاری می‌رهاند و برای زمین و زمینیان خوشبختی و خیر می‌آورد.
ادیان ابراهیمی و آیین‌های زرتشتی و هندو و بودایی از وجود منجی با صراحت یا کنایه یاد کرده‌اند.
وجود او در معارف و تعالیم ادیان نویدی است از اینکه سرانجام جهان روی به خوشبختی و آسایش می‌دهد، که این منجی در آیین مسیحیت به فرزند خدا معروف و در آیین اسلام به فرزند انسان معروف است و این درحالی است که منجی به مبارزه با ظلم و ستم می‌پردازد و به تمام ستم‌دیدگان دنیا لباس آزادی می‌بخشد.
